Richting geven aan je leven

Mission Statement

Een goed bedrijf kan niet zonder doelstellingen. Het heeft zijn specialiteit en unique sellingpoint. Het mission statement van zo’n bedrijf geeft richting.
Nu wil ik niet meteen beweren dat mensen bedrijven zijn, of zouden moeten willen. Integendeel zelfs. Wel ervaar ik in toenemende mate de winst van een eigen ‘mission statement’.

Loesje zei al: als je niet weet waar je heen gaat kom je er altijd. (ik kon deze poster niet vinden, misschien heb ik hem toch zelf bedacht, ik vond wel de volgende:)

Dat vat ik positief op: klinkt als genieten van het onderweg zijn. Dat heeft een mens zeker nodig: tijden zonder doelen en targets.

Ik zou loesje willen aanvullen met: als je niet weet waar je heen gaat, heb je altijd het gevoel dat je er niet niet komt. Ken je dat? Een soort zeurende frustratie van niet effectief zijn en niet met het wezenlijke van je leven bezig te zijn.

Doen wat je hebt voorgenomen te doen
Het is uitermate voldoenend om je iets voor te nemen en dat vervolgens te verwezenlijken. Niets zo frustrerend als er achter te komen dat je niet gedaan hebt wat je wilde. In het klein: je tijd laten opsnoepen door dingen die je niet echt belangrijk vind. En in het groot: halverwege je leven erachter komen dat wat je doet niet is wat je wilt!

Beperken
In de beperking toont zich de meester. Wat als je nu eens vooral zou doen waar je goed in bent? Hoe zou dat voelen? Mijn ervaring is dat er meer ruimte komt en energie. Dat er meer sjeu in mijn leven komt en dat anderen me (meer? Vaker?) waarderen om wie ik ben en wat ik doe.

Uitblinken
Je vooral bezig houden met waar jij iets wezenlijks hebt toe te voegen aan de /jouw wereld, je bezig houden met jouw persoonlijke levensmissie. Dat is makkelijk gezegd… maar niet onmogelijk. Het begint met het bewust worden van je eigen patronen: waar besteed je de meeste tijd aan? Bekijk je eigen week eens goed: doe je de dingen die je wilt en waar je goed in bent? Thuis en op je werk? Of wringt er iets..

Aanrader
Een erg bekend boek dat je heel praktisch en principieel kan helpen op je zoektocht naar je persoonlijke ‘mission statement’ is het boek: De zeven eigenschappen van effectief leiderschap, van Stephen Covey. Wanneer je door de Amerikaanse toon en voorbeelden heen kunt lezen een aanrader!

Jouw eigen ervaringen, boekentips of vragen zijn van harte welkom!

Leren over angst en moed van tandartsbezoek

Vandaag was ik bij de tandarts. Ik heb er een die er echt plezier in heeft. Hij gromt er lustig op los bij alle ongerechtigheden die hij tegenkomt. Echt zachtzinnig is mij tandarts niet. Het is in feite een soort bouwvakker die graag met zijn grote handen werkt en trots is op zijn gereedschappen: boren, beitels, veilen en vulmiddel. Toen ik op de stoel lag zijn er minstens 2 momenten geweest dat ik bijna in z’n vingers gebeten heb, of weggelopen was… vanwege de pijn en de angst.

Volgens mij is er een oerinstinct in de mens, althans zeker bij mij, dat niet stil wil staan bij pijn. Mijn instinct zegt me: wegwezen hier. Mijn angst waarschuwt me. Zoals het instinct van de antilope de antilope helpt om uit de klauwen van de leeuw te blijven.

Er is heel wat voor nodig voor mij om te blijven zitten op de pijnstoel. Maar wat dan:


Moed: Ondanks dat ik van te voren weet dat het uitboren van een gaatje pijnlijk kan zijn, ben ik toch manhaftig de weg gegaan naar de tandartspraktijk. Ik heb mijn beul recht in de ogen gekeken. En mijn moed wint het van mijn angst.

Overtuiging: Ik wéét dat het goed voor me is, dat als ik langer wacht meer pijn mijn deel zal zijn. Ik laat mijn gevoelens leiden door mijn overtuiging. De overtuiging dat het in dit geval goed is om pijn te leiden heb ik in de loop van leven ontwikkeld.

Overgave: Ik gebruik mijn moed niet om te strijden, maar om me over te geven. Ik laat de pijn over me heen komen en verzet me niet. Ik kan me overgeven aan de tandarts om dat ik de overtuiging heb, dat dit het beste is, en de moed om mijn overtuiging te volgen.

En nu de link met mijn nieuwe blog over werklust en levenskunst…

Vaak lopen we instinctmatig weg van pijn, die we in ons leven oplopen, door onze opvoeding, traumatische ervaringen of gewoon door te leven. Want iedereen loopt schade op, het leven is immers niet perfect. Onze angst waarschuwt ons wanneer we in situaties belanden waarin onze open zenuw geraakt kan worden, zodat we die situaties ontvluchten.

Wanneer ik geen aandacht besteedt aan die rotte kies zal dat tot gevolg hebben dat het gat groter wordt en de pijn me steeds meer in beslag zal nemen. Zo is het ook met opgedane levenspijn. Loop ik er van weg, dan blijft het rotten, totdat de pijn en opgedane beschadigingen me zo in beslag nemen, dat ik vastloop. In m’n werk, of relaties, of gezinsleven: steeds weer wordt die zere plek geraakt, die open zenuw.

Tijd om stil te staan, waar zit het knelpunt, wat doet er zeer. Het kan instinctmatig heel verkeerd voelen om zo stil te staan bij die ellende, het liefst zou je weglopen en van je af slaan! Daar heb je dus moed, overtuiging en overgave voor nodig. En het vervelende is dat het soms eerst nog meer pijn gaat doen, voordat het beter wordt. De tandarts boorde mijn gaatje eerst even goed uit: hij maakte het gat groter zodat de vulling beter zou blijven zitten. Dat uitboren was echt verschrikkelijk: de tranen sprongen in mijn ogen!

Nog even over de overtuiging dat het goed is stil te staan bij pijn: mijn dochtertje had die overtuiging nog niet. Ze zag het niet zitting vrijwillig op die akelige stoel te gaan liggen. Zo’n overtuiging moet ook groeien. Ik heb haar geholpen door samen met haar op de tandartsstoel plaats te nemen en een beetje met haar mee te lijden.
Ik was wel een beetje trots op mijn zoon van 7, die ook een gaatje liet vullen: hij ging als een dappere held naar de tandartsstoel en gaf geen kick!

Lessen van dit tandartsbezoek:

• Iedereen loopt beschadiging op in het leven, het is de kunst de zere plekken te ‘facen’ voordat je er mee verder komt.


• Als je luister naar je angst en wegloopt van pijn, wordt schade ongemerkt erger, totdat het je functioneren gaat beïnvloeden.


• Om zere plekken te ‘facen’ heb je moed, overtuiging en overgave nodig.

KwestBlog in de lucht!

Beste wie-dan-ook.

Werklust en Levenskunst
KwestBlog, werklust en levenskunst heb ik mijn weblog genoemd. Het is mijn bedoeling op een laagdrempelige manier te publiceren over verschillende aspecten van 'persoonlijke ontwikkeling' in werk en leven. Ik heb een eigen coachings- en supervisiepraktijk: Kwest, en merk dat de drempel voor veel mensen vrij hoog is om een coach in te schakelen bij vraagstukken die ze tegen komen. Wat niet wil zeggen dat deze mensen geen vragen hebben rondom hun persoonlijke ontwikkeling.

Een Weblog, zo dacht ik, is misschien een laagdrempelige manier om op een luchtige manier bezig te zijn met vragen rondom werklust en levenskunst. Het is niet mijn focus om klanten binnen te krijgen (hoewel ik daar natuurlijk niet tegen ben) maar eerder om een platform te creëren waar coachingsvragen en onderwerpen aan bod komen.

Voor wie?
Iedereen is van harte welkom op deze blog. Het zal vooral interessant voor je zijn, als je in je werk of dagelijk leven veel met mensen te maken hebt en dat dit werken met mensen je belangrijkste middel of doel is in je werk. Zoals: mensen uit het onderwijs, hulpverlening, pastoraat, maar ook leidingegevenden in welke vorm dan ook. Een betere omschrijving van mijn beoogde lezers is misschien: Iedereen die geïnteresseerd is in persoonlijke ontwikkeling. Of dat nu in je werk, je thuissituatie, of vrijwilligerswerk is, de principes zijn het zelfde.

Hoe?
Op dit moment denk ik aan 3 manieren om deze blog te gebruiken, wellicht komen hier nog meer ideëen bij. Omdat ik met deze blog ook relevant wil zijn voor lezers hoor ik graag ideeën van jou voor de invulling ervan. De volgende 3 manieren zie ik voor me:

1. Ik wil aan de hand van persoonlijke ervaringen, boeken die ik lees, films die ik zie, onderwerpen omtrent werklust en levenskunst behandelen.

2. Het bespreken van tools en tips op het gebied van 'persoonlijk leiderschap': de kunst om jezelf te leiden in je werk en leven. En het verwijzen naar relevant materiaal: boeken, websites e.d.

3. Aan de hand van input van lezers wil ik onderwerpen omtrent werklust en levenskunst behandelen op zo'n manier dat verschillende lezers er wat aan hebben. Hiervoor ben ik afhankelijk van jouw inbreng. Jouw dilemma, vraag of stelling wil ik graag horen! Dat mag ook anoniem, of in mijn mailbox.

Voordat ik de indruk wek een soort Lieve Mona te zijn, die overal een antwoord op weet, wil ik graag zeggen dat dit absoluut nietzo is. Jijzelf bent de expert op het gebied van jouw leven. Wel durf ik te zeggen dat ik de goede vragen weet te stellen en de ervaring heb iemand verder te kunnen helpen. Laat maar eens wat horen